Ferdi Özbeğen’in unutulmaz eserlerinden biri olan “Gündüzüm Seninle,” aşkın en derin ve acı dolu hallerini yansıtan bir parçadır. Bu şarkı, sevilen kişinin hayatın her anında hissedilen varlığını ve onunla geçen zamanın anlamını anlatır. Ferdi Özbeğen, bu eseriyle bir yandan romantizmin zarif dokunuşlarını dinleyicilere sunarken, diğer yandan aşkın karanlık yüzünü de düşündürür. “Gündüzüm Seninle” şarkısı, dinleyenleri duygusal bir yolculuğa çıkarırken, aşka dair karmaşık duyguları da gözler önüne serer.
Şimdi, bu şarkının ilham kaynağı olabileceği entrikalarla dolu bir aşk hikayesini anlatıyoruz.
Yıl 1982, İstanbul’un serin ve puslu bir sabahı… Nişantaşı’nın dar sokaklarında yürürken Ebru’nun ayakları onu yine aynı yere, eski taş binanın önüne götürmüştü. Binanın üst katında, Ferdi Özbeğen’in piyanodan çıkan melodileri yankılanıyordu. Ebru, kalbinde hissettiği o derin boşluğun içinde kaybolurken, dudaklarından dökülen kelimelerle bir kez daha o büyülü şarkıyı mırıldandı: “Gündüzüm seninle, gecem seninle…”
Ebru, Ferdi’nin yıllardır ilham kaynağı olmuştu. Ne zaman bir şarkı yazsa, gözlerinin önünde hep Ebru’nun gülümsemesi canlanırdı. Fakat bu aşk tek taraflıydı; Ebru’nun kalbi başkasına, Adnan’a aitti. Adnan, karizmatik ve güçlü bir adamdı. Aynı zamanda, İstanbul’un en prestijli kulüplerinden birinin sahibiydi. Ebru, Adnan’a duyduğu sevgiyle birlikte, onun sır dolu dünyasına da adım atmıştı.
Bir gece, Adnan’ın kulübünde düzenlenen özel bir partide Ebru, hayatını sonsuza dek değiştirecek bir şey öğrendi. Adnan, gecenin ilerleyen saatlerinde Ferdi ile buluşacağını ve ondan son bir iyilik isteyeceğini söylemişti. Ebru, bu konuşmanın içeriğini öğrenmek için kulak kabarttı ve duydukları karşısında şok oldu: Adnan, Ferdi’yi son bir kez şantaj yaparak susturacak, ardından onu ortadan kaldıracaktı.
Ferdi’nin Adnan hakkında bildikleri, onun sonunu getirebilirdi. Ferdi, Ebru’ya olan aşkı yüzünden yıllardır bu sırları saklamış, şarkılarında acısını dile getirmişti. Ama Adnan, artık bu sessizliğin sona ermesi gerektiğine karar vermişti.
Ebru, o gece Ferdi’nin evine gitti. Kapıyı açan Ferdi, Ebru’nun gözlerindeki korkuyu fark etti. “Ne oldu Ebru? Bu saatte burda ne işin var?” diye sordu. Ebru, nefes nefese kalmıştı. “Ferdi… Adnan seni öldürmek istiyor!” dedi titreyen bir sesle. Ferdi, şaşkınlıkla geri çekildi. Ebru’nun sözleri beyninde yankılanıyordu.
İkili, Adnan’dan kaçmak için bir plan yapmaya karar verdi. Fakat Ebru, Ferdi’yi Adnan’dan korumanın tek yolunun onu öldürmek olduğunu biliyordu. Ferdi, Ebru’nun bu tehlikeli plana dahil olmasını istemedi ama Ebru kararlıydı. Plan basitti: Ebru, Adnan’ı Ferdi’nin evine getirecek ve Ferdi, Adnan’ı beklemediği bir anda etkisiz hale getirecekti. O gece, Adnan hiçbir şeyden habersiz Ebru’nun peşinden Ferdi’nin evine geldi. Ancak evde Ferdi’nin yerine onu bekleyen bir sürpriz vardı: Ebru, Ferdi’nin piyanonun başında yazdığı bir notu bulmuştu. “Ebru, sevgilim… Gündüzüm seninle, gecem seninle geçti ama bu acıya daha fazla dayanamam. Seni korumak için bu dünyadan çekiliyorum. Adnan’dan korkma, çünkü seni sonsuza dek seveceğim.”
Ebru, Adnan’ın karşısında donakalmıştı. Ferdi, kendisini feda etmişti. Adnan, Ebru’nun ellerinde tuttuğu notu okumaya çalışırken Ebru, Ferdi’nin bıraktığı silahı aldı ve Adnan’a doğrulttu. “Bu oyunun kazananı ben olacağım!” dedi gözyaşları içinde. Adnan, Ebru’nun gözlerindeki kararlılığı gördüğünde anladı ki, artık her şey sona ermişti.
Gecenin sonunda, Ebru, Adnan’ı vurdu ve oradan kaçtı. İstanbul’un ışıltılı sokaklarında kayboldu. Artık ne Ferdi vardı ne de Adnan. Ebru, sevdiği iki adamı da kaybetmişti. Ama bir şey değişmemişti: Gündüzü ve gecesi hala onlarla doluydu. Kendi karanlık hikayesinin baş kahramanı olmuştu ama bu hikayede hiçbir kazanan yoktu.